Диваажин шиг амьдарлын гэгээнтэн минь ээ чи дахин дурла

Давсгүй хоол чихэргүй талх мэт амьдралдаан чи дурла
Өнгөндөө үнэнч ч сэтгэлдээн хуурамч амрагтаан чи дурла
Үхэж ч болдоггүй сэхэж ч болдоггүй хувь заяандаан чи дурла
Диваажин шиг амьдралын гэгээнтэн минь ээ чи дахин дурла аа
Эгэл жирийн энэ л амьдрал надад хэрэггүй ээ
Эргэх хорвоогийн жирийн хүн байхийг би хүсэхгүй ээ
Надад дотно ч бусдад аймшигт тэр л бодрол
Нарт хорвоогийн жирийн иргэн байхийг би тэвчихгүй ээ
Гашуун нулимс нүднээс асгаран газарт шингэнэ
Гал халуун дурлал магадгүй дахиад эргэнэ
Цочроо гарсан ч би эмэгтэй хүн гэдгээ дахин мэдэрч
Цасан дунд цаасан малгай өмсөж чамтай зугаална
Тэр үед чи энд ирж байсан
Тэгэхэд цас мод хайр бүгд байсан
Галзуу дурлал ч яг одоогийнхи шиг байсан
Ганцхан чи одоо хайртаа л солижээ
Анхны хайр чинь мөнүү гэх шиг модод ганхана
Амраг чинь одоо энэ үү гэх салхи исгэрнэ
Амраг минь чамдаа би хайртай гэж чи аяархан шивнэнэ
Ахиад өөр хүнтэй ирнээ гэж би сэтгэлдээн бодно
Тиймээ энэ бол хайр бас хагацал
Тэрнээс авах гэж өширхөсөн тэнэглэл
Тэгэвч чи тэнхээ алдараад
Тэсгэл алдаж хүн гэдгээ мэдсэн ухаарал
Диваажин шиг амьдарлын гэгээнтэн минь ээ чи дахин дурла
Далай их хайрынхаа баланд мансууран жарга
Өргөн дэлхий үнэний хорвоод дахин дурла
Өнгө мөнгө үнэн бүхнийг умартан жарга