Өөрийгөө би танихсан

Ариулсан ус, авч яваа чулуу минь Монголынх
Амьсгалсан агаар минь ч Монголынх
Алхаж гишгэсэн газар шороо минь ч Монголынх болохоор
Ашдын сайхан нутаг Монгол нутагтаа би хайртай

Алаг эрээн хорвоод хүн гэдгээ зарлан
Арван сар тээсэн эхийн сэтгэлийг баясгаж
Амар амгаланг цочоон дуугаа эхэлсэн болохоор
Амдаж тоссон аав, ээждээ би хайртай

Азтайхан учралаар чамайгаа олон
Алтанхан дэлхийд баярлаж
Амьдралын нугачаанд өртөөгүй яваа болохоор
Амраг чамдаа би хайртай

Аав л ээж хоёрынхоо ачийг хариулан
Амьдрал жаргал хоёрыг мөнхөд юм шиг санаж
Авъяас, мэдрэмж хоёроо ашиглаж яваа болохоор
Амьдрал буцалсан орчлонд өөртөө би хайртай

Алдаа гарвал минийх шүү гэж
Гайгүй нэгэн гэгээ бий бол
Гавъяа нь минийх шүү гэж яваа болохоор
Мэргэдийн ухаантнаар олж авсан мэргэжилдээ би хайртай

Эр хүн аавдаа чулуу болж бутартал
Уяхан сэтгэлт ээждээ уул болж сүндэрлэтэл
Өөрийгөө би танихсан

Баяр гуниг сүлжилдсэн алаг цоог орчлонд
Бараан цагаан хосолсон амьдрал тэмцлийн нугачаанд
Бадарч, баларч явсан нь нэрээн би дээдэлж
Буруу зөв бүхнээ дэнслэж өөрийгөө би танихсан

Ус нь хатуугаа иддэг хорвоогийн жамыг дагахаар
Уйлахаас өөр аргагүй урсаж алга болмоор
Өөрийгөө би танихсан

Эгэл олон түмэндээ буян хишгээ хүртээсэн
Энэ л өөрийн ертөнцдөө өөрийгөө би танихсан
Амжуулж хийгээгүй бүхнээрээ хойч үедээ дурсагдсан
Аавын нэрийн бахдал болж өөрийгөө би танихсан

Тэнэмэл үгээр хоол хийж
Тэрсэлдэж хэнтэйгээ би маргах вэ
Өөрийгөө би таньж явна
Өрөөлийг би таньж амьдарна

Үйлс ариун шударга явбал
Үнэнийг хишгийг хэзээ нэгэн цагт хүртэнэ
Үдийн нар шиг чи бидний амьдралд
Үлгэрийн юм шиг жаргал мөнхөд ирнэ.

Бадамлах зулын гэрэлд
Бурхны сургаалаар гэгээрч
Баринтагч судраа тэвэрч
Гэрээ нар зөв тойрч
Өнгөт хорвоод би танигдана

Буурал түүхт хорвоогийн будан манан дунд
Буцаж ирэх учралын зуун элээхгүй орчилд
Буян заяа хоёроо үр удамдаа үлдээж
Бурхан болох үедээ ч нэр минь мөнхөртөл би танигдана
Б.Цолмонтуяа