Өчил

Надад юу ч байхгүй
Баян хоосны зовлон багаасаа л амсаж
Байх байхгүй дунд байгаагаараа л амьдарч
Согтуу ухаан шиг амьдралын дэнсэнд би
Сохор зоос ч үгүй алхадаг
Надад юу ч байхгүй ээ
Агтын нуруунд зоох
Хүйтэн мэстэй болохгүйн тулд
Амиа бодсон тийм хүний мөстэй болохгүйн тулд
Атаархалын хар сүүдэрт нуугдсан
Алдар хүндийг би тоож ч хардаггүй
Надад юу ч байхгүй ээ
Ертөнцийн гоо бүсгүйчүүдэд бүгдэнд нь дурлах гэж
Ер бусын тансаг хэдэн шүлэг урлах гэж
Согоо харцанд нь эр хүн гэдгээ мэдрэх гэж
Сониуч орчлонд би зүрхээ гээчихсэн
Надад юу ч байхгүй ээ
Шархан дээр минь давас үрэх өстнийхээ өмнө
Шаналал зовлонгоор жаргал хийгч бүгдийн өмнө
Муу явахгүй гэж дэндүү их хичээсэн
Муухай энэ зангаасаа болж
Өнгөний хорвоо мөнгөний амьдралт
Өөрийгөө би гээчихсэн
Надад юу ч байхгүй
Надад бас юм бүгд байдаг,
Зүгэр л хүн явах сан гэх
Зүрхэн тарни шиг хүсэл минь байдаг,
Өөрөө би өөрөөрөө л байх сан гэх
Өнөөх муу сэтгэл минь байдаг
Бусдаас би сөгдөж гуйгаагүй
Бурханаас ч бас сөхөрч гүйгаагүй
Хүсэл хясал хоёртоо хүлэгдсэн
Хүн чанар минь байдаг
Надад бас бүх юм байдаг
Миний гэсэн тэр бүгдийг багтаасан
Мэндийн сайхан үг шиг
Эх орон минь байдаг
Надад бас юм бүхэн байдаг
Ж.Мөнхбат